Modernistyczna kamienica Emila Wolframa znajduje się przy skrzyżowaniu ulic Płowieckiej i Edisona. Powstała jako jeden z murowanych budynków, które w latach trzydziestych stawiano przy Płowieckiej na miejscu dawnych, dziewiętnastowiecznych kolonii. Wzniesiono ją w latach 1936-37 według projektu J. Stefanidesa i Z. Wronki.

Emil Wolfram – społecznik, wójt Wawra, poseł do Sejmiku Powiatowego Warszawskiego. Nazwa ulicy Edisona jest nieprzypadkowa: Wolfram nie wyraził zgody na nazwanie ulicy swoim imieniem, uczczono więc Edisona – wynalazcę wykorzystującej wolfram żarówki.

Od początku na parterze funkcjonowała pierwsza w Wawrze apteka, prowadzona przez Jankowskich. Kamienica wpasowywała się w ten sposób w kształtujący się przy Płowieckiej wawerski ośrodek handlowy.

W czasie drugiej wojny światowej syn Emila Wolframa, Eugeniusz, działał w AK i kamienica służyła jako miejsce przechowywania i przekazywania materiałów konspiracyjnych oraz wybuchowych. W roku 1944 mieścił się tu punkt obserwacyjny 1 Warszawskiej Dywizji Zmechanizowanej im. Kościuszki (tzw. kościuszkowców). Istniał tu także żywnościowy sklep rozdzielczy. Po wojnie swoje miejsce znalazły w kamienicy firma aprowizacyjna, produkcja zabawek, zakład laminacji materiałów odzieżowych.

Źródła:

„Stolica”, 1984, 33

J. Kasprzycki, „Korzenie Miasta, tom III, Praga”. Warszawa 2004

Galeria zdjęć: